Kinderen van de sekte is het laatste deel in de trilogie van Mariette Lindstein.
Kinderen van de sekte
Wie zich na het lezen van De sekte en De sekte herrijst afvraagt hoe het verder is gegaan met Franz Oswald, de manipulatieve sekteleider en zijn volgelingen wordt met Kinderen van de sekte op zijn wenken bediend.
We zijn inmiddels vijftien jaar verder, vijftien jaar nadat Sofia ontsnapte uit ViaTerra. Samen met Benjamin, eveneens afkomstig uit de sekte, voedt zij dochter Julia op. Een echte puber, met alle streken van dien. Het gezin lijkt in relatieve rust te leven, en de verschrikkingen uit Via Terra achter zich te hebben gelaten. Van leider Franz Oswald is al die jaren niets meer vernomen. Niks aan de hand, zou je denken.
Niets is minder waar. Als Zweden wordt getroffen door een verwoestende storm, staat Oswald op als ‘de verlosser’. Hij spreekt over wederopbouw, over manieren om in harmonie te leven met de natuur, om dit soort rampen voortaan te voorkomen. En het volk ligt aan zijn voeten…
Hoe dan?
Echt? Hoe trappen mensen nog steeds in zijn mooie verhalen, na alles wat er over hem bekend is geworden? Hij heeft een jong meisje verkracht! Toch weet zijn charisma keer op keer mensen te veroveren, en al ben je als lezer sceptisch, al snel voelt dit ook eigenlijk heel logisch. Als iemand weet hoe hij zijn publiek moet bespelen dan is het Oswald wel…
Als lezer krijg je echter ook de andere kant van de sekteleider te zien. De minder prettige. De man die besluit een school op te richten om zijn eigen kinderen, en die van anderen, op te voeden en onderwijzen volgens zijn leer. We lezen over Vic en Thor, zijn zoons, die twee tegenpolen blijken te zijn. Vic is echt een kind van zijn vader, zijn nare trekjes en bijzonder charismatische uiterlijk inclusief. Thor lijkt echter meer en meer te twijfelen aan de goede bedoelingen van zijn vader. Hij verzet zich er zelfs tegen.
Twee verhalen
In Kinderen van de sekte lopen twee verhalen door elkaar heen. De ene verteller is Sofia, die langzaam maar zeker de invloed van ViaTerra op het leven in het algemeen, en dat van haar in het bijzonder, voelt groeien. De andere verteller blijkt Thor, die een ontluisterend inkijkje geeft in de sekte, en hoe de kinderen er opgroeien.
Natuurlijk komen deze twee verhalen elkaar op een bepaald moment tegen. Een moment waarop er, zowel voor Thor als voor Sofia heel veel op het spel staat. Alles. En niet alleen voor hen.
Pageturner
Las je de eerdere boeken in de trilogie, dan mag je Kinderen van de sekte niet missen. Met meer dan 400 pagina’s is het een behoorlijke pil, maar eenmaal begonnen zul je er binnen no time doorheen zijn. Mariette Lindstein weet dankzij haar eigen ervaringen in een sekte waar ze over praat, en weet het gevoel zo levensecht over te brengen, dat je als lezer bijna de neiging hebt om even in Google te zoeken hoe het er op dit moment voorstaat met ViaTerra. Nutteloos, uiteraard, de sekte is fictief, maar de wetenschap dat de auteur deels uit eigen ervaringen put is huiveringwekkend.
Is er dan helemaal niks aan te merken op dit boek? Toch wel. De auteur (of vertaler) lijkt een zodanige voorkeur voor het woord ‘beslist’ te hebben, dat het gaat irriteren. Het maakt dat beschreven gesprekken soms geforceerd en onnatuurlijk lijken. Een kleinigheidje, dat het boek overigens niet minder het lezen waard maakt.
Kinderen van de sekte – Mariette Lindstein
ISBN 978-94-005-0846-0
A.W. Bruna
€19,99